Sildi kadın birer birer öfkenin bıraktığı izleri yerden,
Önce cam kırıklarını topladı.
Ardından halıdaki kan lekelerini temizledi,
izler kayboldukça ağladı,ruhuda temizlendi sandı bu esnada,
Kan kokusunu bilincinin altına attı...
Şimdi etrafta hiçbir iz kalmamıştı öfkeden.
Üstünden yıllar geçti, bir kapı çarptı rüzgardan
kırılan camın sesiyle irkildi kadın,etrafa sıçrayan parçalara baktı kalbi sıçrayarak yerinden,
Sonra ne zaman kırılsa camlar,
Çıkarttı bilinç altından kan kokusunu
Kokladı,kokladı...
Ardından dudağının kıvrımına yalandan bir gülümseme yerleştirip
Yeniden başladı yaşamaya bittiği yerden!
Biriktiriyorum/
hüzünlü, korkunç, kanlı :)
YanıtlaSilPsikolojik şiddet yaraları
SilDeep'in dediği gibi çok hüzünlü olmuş :(
YanıtlaSilOrtak yanıt o zaman :)
SilBu çok çok güzelmiş, çok bildik geldi. Kadın olmak adına çok bildik.
YanıtlaSilDeğil mi bir şekilde şiddetin herhangi bir türüne uğruyoruz sanırım.
SilTam kitaba uygun yazmışsınız. kitabı 4-5 yıl öncesinde okumuştum biri özetle dese özetleyemem konusu nedir diye sorsa yanıtlayamam. Bir bütün ve kendine münhasır.
YanıtlaSilKitabı şuan ben de pek hatırlamıyorum, kitabı okuduğum dönemde yazmıştım bi an hissettiklerimi.
SilKitabı duymamıştım, merak ettim. Şiir de çok iyi, çarpıcı.
YanıtlaSilFarklı kadın hikayeleri anlatan bir kitap,şiiri kendi yaşanmışlığımı anımsayıp yazmıştım kitabı okuduğum dönemde.
Sil