Yeni evde neler oluyor..

 Yeni bir yere taşınınca beni en rahatsız eden şey o evin seslerini tanıyamamak. Mesela gece vakti kombinin çıkardığı sese ürpermek, sesin nereden geldiğini bulana kadar yerinden sıçrayıp türlü senaryolar üretmek.

Yeni ev, yeni bina hatta yeni sokak bu anlamda oldukça renkli, altı üstü iki sokak aşağıya taşındığım halde bambaşka bir semte taşınmışım hissi. Eski bina ve sokak hayalet şehir gibi, ıssız ve sessizken burası bir nevi cennet mahallesi, esasen konum olarak daha kuytu ıssız görünmesine karşılık işler hiç te öyle göründüğü gibi değil. 

Bir kere yaklaşık 8 i yavru ortalama 20 sokak köpeğine ev sahipliği yapan sokakta, hemen hemen herkesin evcil hayvanı olması ve hayvan sever olması şaşırtıcı ve mutlu edici bir durum benim için.Diğer binada hiç sevmezlerdi, hatta yeni taşındığımız dönemde kendi hayvanımızı ve yavrularını sahiplendirmek zorunda kalmıştık vaktinden biraz erken,komşu baskıları yüzünden. 

Diğer taraf cadde üzeri olduğu halde gece sokağa girdiğimde köşedeki market tabelasının rüzgardan çıkardığı gıcırtı,etrafta kimseciklerin olmayışı sanki Elm sokağına girmişsinizde fredy az sonra bir köşeden çıkıp sizi selamlayacakmış gibi bir ürperti yaratırdı. Burada herkes camlarda balkonlarda gece saati bile olsa biraz fazlaca hareketli bir sokak, köpekler durmaksızın havlıyorlar. Biraz fazlaca havlasalar insanlar pencerelere dökülüyor, yavrulara birşey mi oldu diye. 

Bu arada sanırım yavrulardan biri beni annesi zannediyor.Giriş katında bir cam balkonum var hobi rafımı malzemelerimi,çiçeklerimi yerleştirdim.Günümün büyük kısmı o balkonda geçiyor, henüz perdesi takılmadığından yavrularla içiçeyim, camın önüne geliyorlar, oradan onları seviyorum,mama,süt falan veriyorum,tabi her mama koyduğum kap kayboluyor bitirince alıp kaçırıyor minnaklar :) 

Bitti kaplarımız getirin diyorum yüzüme bakıyorlar :)

İşte bu siyah yavru her an camın önünde yatıyor, kardeşleri zaman zaman gelip onu seviyorlar oynamak istiyorlar, hiç ilgilenmiyor kafasını demirlerden uzatıp içeri girmek istiyor, sürekli onu sevelim diye bekliyor. Arada yüzünü gözünü siliyorum ıslak mendille çok pasaklı olduğundan. 

Bina da oldukça gürültülü ya da duvarlar mı ince bilemiyorum. Gecenin birinde üst katta eşyalar çekiliyor, biri iki gecedir kapıları mı çarpıyor yoksa yumrukluyor mu? Anlayamadığımız bir şeyler oluyor.Bütün gece sanki yastığın altındaymışçasına horlayan yan komşu sayesinde kendi çapımda bir ses yalıtımı bile yaptım bitişik duvara. Pek işe yaradığını söyleyemem ahşap difüzör yapacağım sanırım böyle giderse ;) 

Bunlar dışında şimdilik keyifli gibi yeni ev,ufak tefek eksiklikler dışında yerleşti sayılır ve bazı şeylerin yerini öğrenemesemde henüz, diğer evden daha düzenli oldu. Fazlalık eşyalardan kurtulmuş oldum en güzeli.

Çiçekler de daha havadar bir yerde olmaktan memnunlar sanırım hızla büyümeye başladılar. Diğer evde saksağan dostumdan korktuğum için dışarı çıkaramıyordum onları. 

Biriktirmeyi sevdiğimi söylemiş miydim ;) 

Sevgili Nalananın Nalan ablamın rahmetli eşi sevgili Mahmut abimin yaptığı tel bisiklet en kıymetlilerimden. Mahmut abinin bloğu hala yayında dün ziyaret edip andım 🌸

En sevdiğim ikiliyi kapı girişinin karşısına astım. 

Resimleri astıktan sonra sevmeye başladım bu koridoru.. 

Bu kısmı çalışma köşesi yaptım kendime,yazılarımı bu köşede yazarım dedim, bilgisayarı evin içinde oradan oraya peşimizden sürüklediğimizden henüz yerine yerleşemedi. Ayna ve etajeri ben boyamıştım. Bir de duvardaki alice temalı mankeni.. 

Burası henüz düzenlenmedi, genel olarak kendi yaptığım ya da boyadığım parçalar. 

Son olarak kapı girişine kızımın boyadığı göz,(gözlerin duvarda iyi durduğunu anlamış olduk böylece) ve kardeşimin Datçadan aldığı anahtarlığımı astım 🍀