Akrilik portre

Ölü toprağından çıkardığım çiçekleri tütsüledim.

Büyüyüp yeşermelerini izliyorum, ölüme tezat bir enerjiyle yeni yapraklar doğurup, su içmelerini..

Sevdiğim birinin hücrelerinden beslenip hayat bulduklarını umuyorum dokundukça...

Kırılganlığımı çiçeklere yüklemiş gibiyim ne zamandır. Belki dikenlerimi de onların bedeninde büyütüyorumdur.. Birini acıtmayalı çok oldu. Ve kırılmak için pek vakit, hatta kırılacak kadar sevmek için hiç vakit, yok!

Ölü toprağına dikiliyor çünkü çiçekler..

Biriktiriyorum /