Dün dolap uygulamasında yapılan bir yorumdan sonra bu yayını illuminati başlığıyla paylaşmak isterdim aslında, ancak yalnış anlaşılmaktan korkuyorum.
Göz tütsülüğün altına bunu yazmış, şaka gibi gerçekten insanlar bazen. Gülsem mi ağlasam mı bilemedim, başta biraz alaya alma niyetindeydim bunları yazarken. Sonradan muhattabımın son derece ciddi olduğunu farkettim. Ve çok üzüldüm, böylesine sığ kafalar için yapılacak hiçbir şey olmadığı gerçeğiyle yüzleştim bir kez daha. Ağaç bile yaş iken... diye boşuna dememişler.
Daha önce de eski dükkan komşum yaptığım bebeklere put demişti.Şaka yapıyor herhalde demiştim başta, sonra farkettim gayet ciddiydi, çok üzülmüştüm onun için. Oysa tapılan şeylerdir put, biz bu bebeklere ne tapıyorduk ne de onlar tanrıydılar.
Sanat bu kadar kortucu olmamalı bazı zihinler için.Ne bebekler put. Ne de gözler şeytana tapan bir tarikatın sembolü olarak görülmemeli.Adam sen de deyip geçmek lazım belki böylelerine ancak bunlardan bir tane olmadığını düşünmek bile yeterince üzücü değil mi?
O zaman gelelim namı diğer yeni illuminati serimize :)
Gördüğün her göz illuminati, gördüğün her sakallı deden midir?
Tüm üçgenlerin iç açılarının toplamı bir illuminati eder mi?
Şöyle bir kaç özlü söz uydurup saçmalayarak kapatıyorum o vakit ;)
Öncelikle yorumunuz için teşekkür ederim.İbadet ederken tabiki inancınız neyi gerektiyorsa o şekilde hareket etmek gerekir. Namaz kılarken sureti uygun görmüyorsa bulundurmazsınız. Buna saygım sonsuz.İçtenlikle kalpten inanan herkese de saygı duyarım.Benim burada kızdığım nokta bazı kulaktan dolma bilgilerle, diğer taraftan dini kullanarak ve özünde illuminatiyle uzaktan yakından alakası olmayan bir şeyi sırf göz figürü diye kötülemesi. Başta epey komik geldi aslında,konuşmanın buraya atmadığım kısmı ürkütücüydü. Hiç cevap vermemiş olmayı isterdim. Üzüldüm çünkü, bir insan beyni neden bunlarla uğraşır bu hiç normal gelmiyor bana.Bir de dini bu şekilde propagandalara karıştırmak hoş değil.Köpek beslemek konusuna başka bir pencereden bakıyorum ben, daha insani duygular ağır basıyor o konuda sevgi, merhamet.. Sokakta bulduğum bir hayvanı üşüyor diye alıp eve getirebilirim mesela her an.
YanıtlaSilya işte bir ton insan var dünyada o kadar da farklı fikir, takmıycan :)
YanıtlaSilAlaya alıp geçicektim önce, ama sonrasında çıldırttı beni,zaten bu aralar negatif yükiüyüm :)
SilHiç cevap vermemek lazım:) Ben eğer medenice tartışabileceğim, konu ile ilgili detay hakkında bilgim varsa cevap veriyorum bazı mesajlara:) Ama geneline şöyle bir bakıp, zaten anlamayacağını düşünüp siliyorum:)
YanıtlaSilİşte duramıyorum ben :)
SilNazar boncuğu da takmıyorlar herhal. İnsanların kendilerini korkutma kapasitelerine bayılıyorum. Puta tapmıyor ama puttan ödü kopuyor. Ne farkı kaldı şimdi tapandan.
YanıtlaSilNazar boncuğunu da hoş karşılamayanlar var bildiğim kadarıyla.
SilBu konuya değinmen iyi olmuş. Ne zaman bu konu ortaya çıkarsa bu yazını gösterirsin.
YanıtlaSilDimi dimi :)
Sil:D Ayy tövbe est.... Zaten böyle bir sinirliyim alıp karşıma döve döve laf anlatasım geldi.
YanıtlaSilBu arada her sakallı deden mi deyimini bu hafta bende çınara kullandım istemeden sonra otur da anlat ne demek istedin. :D Hofff.
Bu sıra bende de bir sinir var sebepsiz yere, havalardan mıdır? Nedir? Eee anladı mı Çınar deyimler kafasını karıştırıyor çocukların, iyi fikir ama Ekine bir kaç deyim öğreteyim :)
SilMerhabalar.
YanıtlaSilSanatta neden bu kadar geri kaldığımızı açıklayan tek şey gelenekler ve inançlardır. Eski filmlerde sinema yönetmeni, kameraman, ışık, müzik vs. görev alan sanatçıların isimlerine bir baktığımızda bunu görebiliriz. Osmanlı padişahlarının portrelerini hep yabancı ressamların çzidiğini de portreye atılan imzalardan görüyoruz.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün devrimleriyle birlikte ülkemizde de artık sanatçıların sanat dünyasında yavaş yavaş yerlerini aldıklarını görüyoruz.
Namaz kılınan odaların duvarlarında asılı duran çerçeveli insan fotoğrafları ya ters çevrilerek yerinde kalırdı, ya da toplanır, namaz sonrası tekrar asılırdı. Bağlama enstrümanı şeytan aletiydi ve bağlama icra edenler yadırganırdı. Ben bile bağlamayla ilgilendiğim zamanlarda, elimde bağlamamı bir yerden bir yere taşıyamazdım. Bizim yöremizde bağlamayla ilgilenmek iki türlü yadırganırdı. Bizim yöremizde düğün merasimlerinde çalgı işini yapan kesimine aşağılayan bir niteleme sıfatı olarak "Aptal" derlerdi. Doğrusu "Abdal" ama, işte öyleydi. Müzik enstrümanlarıyla ilgilenen kişileri de "Aptal" diye aşağılarlardı. Bir diğer yadırgama konusu ise inançlar konusudur. Müslüman bağlama çalamaz, çünkü o şeytan işi bir alettir. En fazla "Def" kullanılabilir, diğer müzik aletleri icra edilmezdi. Eski düğün törenlerimizin geçmişine bir baktığımızda sadece kadınlarımızdan sesi güzel ve mani ya da türkü bilen biri def ile türkü söyler. Osmanlı döneminde sarayda ya da zengin evlerde kadınların ud icra ettiğini görebiliriz.
Bu konuda daha çok şeyler söylenebilir. Hala sanat konusunda sanatçılarımızın çekindiği görülüyorsa, bu bizim suçumuzdur. "Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir" diyen Atatürk'ü rahmetle, saygıyla ve minnetle anıyorum.
Selam ve saygılarımla.
Ağzınıza, kaleminize sağlık, çok seviyorum sizin yorumlarınızı.İşte benim de tam değinmek istediğim nokta bu her şeyi din ve gelenekler ile bağdaştırmak gerekli mi.. Sanat ayrı bir şey. Din apayrı. İşte bunu anlayamıyorum.
Sil