Önce ayrışman gerekir kalabalıklardan.
Velhasıl ayrışmadan karışamazsın.
Yüzündeki her bir çizgiyi ezberlemiş olmalıyım, bir şiiri resmeder gibi...
Yahut resimdeki gözleri kendine benzetmekten yola çıkmalıyım.
Öyle gelişi güzel yürüyüp giderken kendi yolumda,
karşılaşsak kısa bi farkındalık anı yaşamalıyım.
Ve o kısacık an bütün günümü kaplamalı...
Sesin diğer seslerden ayrışmalı.
Duyduğum anda istemsiz reflekslere uymalıyım.
Unuttuğum bir şey gelmeli aklıma.
Seni bir duanın.
Ve seni bir rüyanın.
Seni bir şiirin içine koymalıyım!
Velhasıl önce ayrışman gerekir kalabalıklardan.
Biriktiriyorum/
"Seni bir şiirin içine koymalıyım!" bayıldım.
YanıtlaSilBen de en çok o dizeyi seviyorum :)
SilKalabalıklar ayrışmak için fırsatlar bulmak lazım. Zira kendimizi bulmak, kendimizi dinlemek için buna ihtiyaç var
YanıtlaSilHerkes gibi olmamak, kendine has olmak, ancak o zaman ayrışabiliriz kalabalıktan.
SilÇok güzel yazmışsın, kalemine sağlık. Son kıtayı sevdim. :)
YanıtlaSilBeğenmene sevindim, ben de en çok orasını seviyorum. :F
Silbu şiirin öncekilerin hepsinden iyi :)
YanıtlaSilBeğendin demek :)
SilTüm şiirlerini okumadım çünkü bloğunu tanıyalı çok uzun süre olmadı ama bu şiirin hakikaten çok güzel. Yüreğine sağlık. :)
YanıtlaSilBeğenmenize sevindim, teşekkür ederim :F
SilKalabalığı ben de pek sevmiyorum
YanıtlaSil