Hayat?

Sokaktaki kedinin karnının sen hastayken doyup doymadığını merak etmekti.

Ve o kedinin yavrularını emzirme çabası.

Belki o akşam evine ekmek götüremeyen bir adamın ta kendisiydi hayat anlıyormusun.

Gülüp eğlenmelerden ibaret değildi hani.

Yolda annesini kaybeden çocuğun korkularıydı dünyadan,

Ve annenin telaşı.

Yeni giysiler giyinip, yüzünün eskiyen tarafını görmekti bir nebze aynada ya da.

Ve görememesi hiç kimsenin içinin eskiyen tarafını...

Seni en acıtan şeyi anlatmaktı yeni tanıdığın birine, bir çırpıda belki.

Elini uzatıp çıkartmaya çalışmaktı birini düştüğü kuyudan.

Hayat hiç te senin sandığın şeyler değildi aslında.

Aynı noktada oturup bir geceyi sabaha kavuşturmaktı belki hiç kıpırdamadan.

Belki yazmaktı hiç durmadan.

Ki ancak böyle yaşayabilirdin.

Yaşanır mıydı duyumsamadan!

Biriktiriyorum/