Olsun...

Sonra sen geldin...

Ki sen hep geliyorsun.

Akşam üstleri sokak sakinken,

Küçük bir çocuğun çakmak bakışlarına dolup,

En ıssız anlarımda geliyorsun.

Koşturup gidiyorsun kapımın önünden. 

Gülüşünle inleterek sokağı.

Olsun...

Gelip geçiyorsun ya satırların içinden.

Bir trafik lambası geri sayarken bazen,

Hani öyle aklımın ucundan, bir  tebessüm bırakıp dudağımın kenarına minicik.

Olsun...

Gelip geçiyorsun ya kalbimin kıyısından.

Tatlı bir burukluk bırakıp bütün sevimliliğinle öyle koşturarak.

Kalabalıkların içinden

Kalbime bir geç kalmışlık hissi bırakıp.

Koşup ardından yetişme telaşı ya da.

Sen geçiyorsun şiirlerin içinden.

Öyle minicik anlara sığıyorsun ki şaşırıyorum!

Baktığım yerde duruyorsun.

Gözümü kırptıgım anda yok!

İçime bir nefes çekiyorum sen dolu derin bir nefes.

Daha dumanı üflerken kayboluyorsun!

Küçük bir çocuğun çakmak bakışlarına dolup.

Koşturup gidiyorsun kalbimin içinden. 

Gülüşünle inleterek kalbimi!

Olsun...

Biriktiriyorum/