Dönüşüm...

 Ankara kalesindeyken yapmıştım bu resmi, bittikten sonra sürekli kusur aradığımı söylemiştim sanırım daha önce,bir gün üzerinde oynayacağımı biliyordum bitirdikten hemen sonra bile işte bu huyum yüzünden.Yaptığım en aydınlık fonlu resimlerden biri oldu aslında kendisi, en koyu tonlarda fonlar çalışmayı seviyorum ben, sürekli etraftan ruhun mu karanlık senin eleştirileri almama rağmen, yine de elim koyu tonlara gidiyor başlarken. Resmin çok ufak bir bölümüne koyuyorum en aydınlık noktayı bilinçsiz bir şekilde çoğu zaman. Sanki her karanlıkta bir ışık vardır misali.

İlk hali bu şeklideydi... Kaleden eve taşınınca bir süre odamın duvarına asmıştım, ben sürekli olarak ona bakıp hata ararken o da bana bakıyormuş gibi bir hisse kapılıyordum nedense :) Komik evet, sürekli bir bakışma halindeymişiz gibi bir histi.Kaldırdım sonunda onu o duvardan. Orada durdukça Ruhumun içine bakıyordu sanki şaka gibi... Sonra bir gün onu yeniden yaratmaya karar verdim..

Göz kapakları ekledim gördüğünüz gibi :) 

Şuan bu halde ve hala yarım, bugünlerde tamamlamayı düşünüyorum.