Çocukluğumda dördüncü kat penceresine çıkıp oturmuştum,5 yaşlarındaydım sanırım, ayaklarımı pencereden aşağıya sallayıp aşağıdaki insanlara bakıyordum,bir an sırtımdan tutup beni içeri çeken annemin o an ki korkusunu, telaşını çok net hatırlıyorum. Oldukça şaşırmıştım bu derece korkmasına aslında, uzunca bir süre de anlamadım. Anlasam daha sonra tehlikeli oyunlar oynamazdım sanırım. 7,8 yaşlarındayken apartman boşluğuna açılan pencereden, yandaki boş dairenin açık bırakılan mutfak camından içeri girip çıkıyorduk 5,10 çocuk. Komşu kadınlardan biri bizi görüp ağlayıp, sinir krizi geçirene kadar defalarca girip çıkmıştık.Ve bu oldukça kolay birşey gibi görünüyordu o an için bize, hatta bina sakinlerinin ev sahibini arayıp bulup anahtar getirtmelerine de şaşırmıştık, ne gerek vardı ki falan demiştik kendi aramızda, biz çıkardık pencereden.
Sonrası yaramaz çocukluktan, evhamlı anneliğe uzandı bu yolun. Anne olmadan önce bile , o an için evimizdeki çocuk canlısının (kuzen çocukları) peşinde koşarken buldum kendimi.
Kızım doğduğundaysa sonsuz bir endişe ve korku kapladı içimi. Aşırı bir gözünden sakınma duygusuyla yaşadım hep, deterjanlar en üstteki raflardaydı , kesici, delici herşeyi topladım, dolap kapakları çekmeceler hepsine önlemler getirdim, ilaçlar, prizler... Asla balkonda yalnız kalmadı 10,12 yaşındayken bile arkasından çıkıp demirlere yaklaşma, sarkma vs uyarılarında bulunurdum. Kendi yaptığım cahil cesaretli işleri düşününce tabi haliyle, böyle biri olmak kaçınılmazdı sanıyorum. Şimdi yeğenimin peşinde koşuyorum. Ve asla geçmeyecek sanıyorum bu evhamlı anne sendromu...
Anneler günü ile ilgili bir yazı yazayım derken, işin çocukluğuma kadar ineceği aklımın ucundan bile geçmemişti aslında.
Bir canlıyı koşulsuz, karşılıksız sevmekten bahsedecektim. Ve bizi her durumda seven annelerimize teşekkür edecektim. Anne olmak bana ne hissettiriyor diye düşününce buralara geldik.
Anneme, bana annelik duygusunu hissettiren kızıma, evimizin neşesi Ekin'imizi dünyaya getirip, beni anne yarısı yapan kardeşime teşekkür ederim.
Tüm annelerin günü kutlu olsun 💗
Okurken tüylerim ürperdi gerçekten anne olmak olabilmek böyle birsey her an gözlerimiz üzerinde geçmiş anneler gününüz kutlu olsun başarılar
YanıtlaSilBen de hatırladıkça diken diken oluyorum hala :(
Sil